O zdrowiu słów kilka

Zazwyczaj wychodzimy z założenia, iż najwięcej schorzeń ma miejsce w chłodnych porach roku, gdy deszcz i zimno nie zachęcają wcale do wychodzenia z domu, zaś w każdym miejscu można spotkać kichających czy z początkami grypy ludzi. Sezon taki nie jest jednak groźny dla ludzi, którzy pielęgnują zdrowie, budują swoją odporność przez okrągły rok, w parze z odpornością idzie odpowiednia metoda odżywiania i naturalny sposób bycia. Przecież doskonale rozumiemy, iż zdrowie posiadamy wyłącznie jedno, lecz nie wszystkim chce się o nie dbać – skutkuje faktem, iż lekarze mają pełne ręce roboty. Właśnie oni próbują dbać o zdrowie ogółu społeczeństwa lekkoduchów, którzy zimą uprawiają jogging w cienkim stroju, bez nakrycia wierzchniego, czapki i ocieplaczy na dłonie. Obecna medycyna ma wielki wpływ na zdrowie społeczeństwa, jednak czasami bywa bezsilna. Zazwyczaj występujące choroby łatwo jest uleczyć, z tym że rozgrywka z wszelkimi dolegliwościami jest kosztowna i trudna. Jak wynika z doświadczenia, zdrowie kosztuje znacznie mniej, należy jedynie odpowiednio o nie dbać.

Medycyna ratunkowa

Medycyna ratunkowa jest zasadniczą specjalizacją medyczną.
Medycyna ratunkowa jest dziedziną medycyny mającą użycie w szpitalnych oddziałach ratunkowych, na miejscu wypadku (w zmienionej formie) i we wszystkich przypadkach nagłych zachorowań.
Medycyna ratunkowa skupia się na diagnostyce i leczeniu ostrych zachorowań i urazów wymagających natychmiastowej pomocy. Choćby zwykle nie prowadzą długoterminowej opieki, lekarze medycyny ratunkowej i pozostały personel pogotowia ratunkowego podejmują funkcjonowania mające wpływ na długoterminowe rokowanie chorego.

Medycyna personalizowana

Medycyna personalizowana – (ang. personalised healthcare) pomysł, która opiera się na zrozumieniu różnic między pacjentami chorującymi na tę samą chorobę i na jednoczesnym poznawaniu złożoności chorób. Dzięki tej edukacji możliwe jest wybieranie odpowiednich terapii i diet żywieniowych do konkretnych grup pacjentów. Medycyna personalizowana pozwala przewidzieć czy określona terapia okaże się skuteczna dla danego pacjenta. Podstawą medycyny personalizowanej są badania nad ludzkim genomem i używanie edukacji z zakresu dziedzin genetyki, genomiki i proteomiki. Terapię personalizowaną można w skrócie określić jako dopasowywanie leku lub diety żywieniowej do pacjenta, a nie do danej choroby lub dolegliwości. Jest to zerwanie z tradycyjnym podejściem, że u wszystkich ludzi z jednym schorzeniem wykorzystuje się tą samą  metodę leczenia. Wszyscy ludzie odróżniają się od siebie i dlatego nie powinno być jednej, uniwersalnej metody terapii, czy też sposobu odżywiania. U jednych, dany lek ma możliwość poskutkować, u innych nie przyniesie efektów, albo dosłownie wywoła groźne skutki uboczne. Tak samo jest wybierając dietę, warto, więc tworząc ją posiadać najlepsze produkty. Fhu rozwój to jedno z miejsc, gdzie otrzymasz najlepsze owoce i warzywa.
Medycyna personalizowana oznacza ścisłe współdziałanie diagnostyki i terapii, ponieważ to teraz precyzyjne metody diagnostyczne pomagają ustalić różnice między chorującymi na tę samą chorobę pacjentami, a następnie dopasowywać leczenie do konkretnych grup pacjentów. Diagnozowanie choroby na poziomie molekularnym umożliwia tworzenie leków bezpieczniejszych i w długim okresie bardziej opłacalnych.

Medycyna nuklearna

Medycyna nuklearna – gałąź medycyny zajmująca się leczeniem i diagnozowaniem chorób przy użyciu izotopów promieniotwórczych, zajmuje się głównie fizjologią ciała, organów, i chorób. Metody medycyny nuklearnej wykorzystywane są między innymi w onkologii, w leczeniu niektórych typów nowotworów , a ponadto jako zabiegi paliatywne, mające na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych, związanych z występowaniem rozsianego procesu nowotworowego (na przykład. przerzuty do kości). Stosowane są również w celu umiejscowienia modyfikacji, niewidocznych przy użyciu innych środków. Medycyna nuklearna stosowana jest też jako narzędzie w diagnostyce i leczeniu chorób, np. endokrynologicznych (przede wszystkim chorób tarczycy). Zastosowanie tej technologie pozwala zróżnicowanie między "zimnymi" i "ciepłymi" guzami. Możliwością obrazowania stosowaną w medycynie nuklearnej jest scyntygrafia. Pozytywną cechą tej techniki jest, poza uwidacznianiem struktury, też dodatkowa możliwość badania zadań czynnościowej danego organu. Poza tym ta gałąź medycyny zajmuje się diagnostyką in vitro, czyli oznaczaniem poziomu substancji we krwi metodami radioimmunologicznymi, przy pomocy znaczników izotopowych (np. w celu dokładnego określonia poziomu niektórych hormonów).
Priorytetowym radionuklidem stosowanym w metodach diagnostycznych
medycyny nuklearnej jest technet. Terapeutyczne użycie substancji promieniotwórczych tyczy się przede wszystkim chorób nowotworowych tarczycy, gdzie od wielu lat stosuje się jeden z syntetycznych izotopów jodu. Szczególna uwaga należy się metodom terapii nowotworowej będącym kombinacją chemoterapii i radioimmunoterapii (z zastosowaniem znakowanych monoklonalnych przeciwciał) m.in. w chorobie Hodgkina (Zevalin).

Maść

Maść (łac. unguentum) - to półstała postać leku przeznaczona tylko do użytku zewnętrznego. Może być stosowana na skórę, błony śluzowe, do oczu, do uszu, do nosa, do odbytnicy , a oprócz tego do pochwy. Składa się z substancji leczniczej, która jest rozpuszczona, zemulgowana lub zawieszona w substancji zwanej podłożem maści. Maści mają postać i konsystencję pozwalającą na rozsmarowywanie oraz dodatkowo zapewniającą odpowiednią przyczepność. Maści powinny mieć jednorodny wygląd w całej własnej objętości. Maści mogą działać miejscowo, jedynie na naskórek, albo ogólnie na cały ustrój (gdy substancja lecznicza dostaje się do krwi).Maści produkowane na skalę przemysłową są częstokroć pakowane w metalowe lub plastikowe tubki, umożliwiające łatwe i precyzyjne dozowanie. Maści sporządzane w aptekach są w większości pakowane w plastikowe pojemniki albo walcowate pudełeczka.

Historia choroby Alzheimera

W 1901 roku niemiecki psychiatra Alois Alzheimer po raz 1szy zaobserwował u 51-letniej Augusty D. chorobę nazwaną potem jego nazwiskiem. W jej przypadku pierwszym objawem zostały urojenia zdrady małżeńskiej. Następnie rozwinęły się postępujące zaburzenia pamięci, orientacji, zubożenie języka i kwestie z wykonywaniem wyuczonych czynności. Po trzech latach choroby pacjentka nie rozpoznawała członków prywatnej rodziny i siebie, nie była w stanie żyć poświęcając własny czas i musiała zostać umieszczona w specjalnym zakładzie dla umysłowo chorych we Frankfurcie. Alzheimer śledził przebieg jej choroby aż do jej śmierci w 1906 roku, 4 i pół roku od początkowych objawów. Wkrótce dr Alzheimer przedstawił przypadek Augusty D. na forum medycznym i opublikował wyniki osobistych badań. Sprecyzowania „choroba Alzheimera” użył po raz 1-szy Emil Kraepelin w swoim Podręczniku psychiatrii z 1910 roku.

Choroba popromienna

Choroba popromienna – ogólna nazwa chorobowych zmian ogólnoustrojowych powodowanych przez promieniowanie jonizujące oddziałujące na całe (lub prawie całe) ciało.Przyczyną choroby popromiennej jest zazwyczaj ekspozycja na nadmierne dawki promieniowania w następstwie wypadków radiacyjnych (np. wskutek wadliwego działania reaktora jądrowego albo uszkodzenia systemu ochrony przy pracy z urządzeniami generującymi promieniowanie rentgenowskie), a także narażenie na promieniowanie przy wybuchu atomowym albo termojądrowym. Choroba popromienna może być też efektem pochłonięcia pierwiastków i izotopów promieniotwórczych (drogą doustną albo wziewną), również tych po wybuchu jądrowym (opad promieniotwórczy). Mianem choroby popromiennej nie nazywa się miejscowe skutki oddziaływania promieniowania jonizującego, takie jak oparzenia popromienne czy martwica tkanek wywoływana poprzez lecznicze stosowanie promieniowania w leczeniu onkologicznym z wykorzystaniem radioterapii.W współzależności od dawki promieniowania, czasu jej pochłonięcia i własnej podatności choroba popromienna może mieć przebieg ostry albo przewlekły.

Pandemia w 2009 roku-Świńska grypa

W marcu 2009 znano wyłącznie rzadkie przypadki zakażeń ludzi wirusem grypy A/H1N1 - głównie ze względu na bezpośredni kontakt ze świniami. W okresie od grudnia 2005 do lutego 2009 r. w Stanach Zjednoczonych (10 państw) wystąpiło razem tylko 12 przypadków zakażeń. Ale uznano, że istnieje sposobność jej przejścia z człowieka na człowieka. Od marca 2009 r. potwierdzono przypadki zakażeń z nowym szczepem wirusa H1N1 w Kalifornii i Teksasie. W maju 2009 roku potwierdził się pierwszy przypadek zakażenia w Polsce.
11 czerwca 2009 Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła najwyższy stopień ryzyka związany z pandemią-szósty . 10 sierpnia 2010 ogłoszono, że Światowa Organizacja Zdrowia w końcowym etapie pandemia wytworzona przez wirusa H1N1, wywołuje tzw. grypę, znaną od jakiegoś czasu jako świńska grypa. Ogłoszenie końca pandemii wystąpi,wtedy, gdy wykaże się, że nie ma już konieczności utrzymywania najwyższego poziomu alarmowego (czyli tego szóstego). Sama grypa utrzymuje się wciąż jako grypa sezonowa.

Ospa prawdziwa-profilaktyka

Szczepionka została wynaleziona w 1796 roku (pierwsza szczepionka) przez angielskiego lekarza Edward Jenner. Była to jedyna szczepionka, która została podana na żywego, w pełni zjadliwego wirusa. Jednak nie był to wirus ospy, ale (CPXV), mimo, że Ci mieli podobne łagodne objawy. Szczepionka była podawana poprzez nacinanie, szybko następowało po nim mrowienie skóry albo igłą przedtem zanurzoną w szczepionce. Po szczepieniu ranę zakleja się w celu uniknięcia zakażenia innych części ciała. Od 4 do 14 dni po szczepieniu na ich miejsce wprowadzana jest edycja w postaci grudek, pęcherzyków, jak również off-białych, krostek wklęsłych (w tej kolejności). W większości przypadków występuje gorączka, rzadko osiągając 39 ° C lub więcej oraz zwiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Z w pewnych sytuacjach linia wirusa, wykorzystywana jest do szczepień w wyniku izolacji co pozwoliło na odróżnienie się od dzikiego szczepu i pozwoliło na nazwanie CPXV  mianem VACV.
Szczepienie przeciwko ospie nie występuje w kalendarzu szczepień obowiązkowych w 1980 roku. W Szwajcarii istnieją zapasy szczepionek, lecz ich skuteczność po długim czasie jest wątpliwa. Chłopcy i dziewczęta, które były zaszczepione 25 lub jeszcze wcześniej są aktualnie osobami o niewielkiej odporności. W Stanach Zjednoczonych po atakach bronią biologiczną w 2001 r., opracowano przy użyciu inżynierii genetycznej nowy rodzaj szczepionki przeciwko ospie.

Pandemia

W marcu 2009 znano wyłącznie rzadkie przypadki zakażeń ludzi wirusem grypy A/H1N1 - głównie ze względu na bezpośredni kontakt ze świniami. W okresie od grudnia 2005 do lutego 2009 r. w Stanach Zjednoczonych (10 państw) wystąpiło razem tylko 12 przypadków zakażeń. Ale uznano, że istnieje sposobność jej przejścia z człowieka na człowieka. Od marca 2009 r. potwierdzono przypadki zakażeń z nowym szczepem wirusa H1N1 w Kalifornii i Teksasie. W maju 2009 roku potwierdził się pierwszy przypadek zakażenia w Polsce.
11 czerwca 2009 Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła najwyższy stopień ryzyka związany z pandemią-szósty . 10 sierpnia 2010 ogłoszono, że Światowa Organizacja Zdrowia w końcowym etapie pandemia wytworzona przez wirusa H1N1, wywołuje tzw. grypę, znaną od jakiegoś czasu jako świńska grypa. Ogłoszenie końca pandemii wystąpi,wtedy, gdy wykaże się, że nie ma już konieczności utrzymywania najwyższego poziomu alarmowego (czyli tego szóstego). Sama grypa utrzymuje się wciąż jako grypa sezonowa.