Historia choroby Alzheimera

W 1901 roku niemiecki psychiatra Alois Alzheimer po raz 1szy zaobserwował u 51-letniej Augusty D. chorobę nazwaną potem jego nazwiskiem. W jej przypadku pierwszym objawem zostały urojenia zdrady małżeńskiej. Następnie rozwinęły się postępujące zaburzenia pamięci, orientacji, zubożenie języka i kwestie z wykonywaniem wyuczonych czynności. Po trzech latach choroby pacjentka nie rozpoznawała członków prywatnej rodziny i siebie, nie była w stanie żyć poświęcając własny czas i musiała zostać umieszczona w specjalnym zakładzie dla umysłowo chorych we Frankfurcie. Alzheimer śledził przebieg jej choroby aż do jej śmierci w 1906 roku, 4 i pół roku od początkowych objawów. Wkrótce dr Alzheimer przedstawił przypadek Augusty D. na forum medycznym i opublikował wyniki osobistych badań. Sprecyzowania „choroba Alzheimera” użył po raz 1-szy Emil Kraepelin w swoim Podręczniku psychiatrii z 1910 roku.